Op 23 juni 2017 was het Bump Festival back in town voor zijn tweede editie en die ging ik niet aan mij voorbij laten gaan! Wat er zich naast de diverse talks, netwerking en goodies nóg voordeed aan het einde van de dag, had ik mij echter niet durven inbeelden. Benieuwd? Lees snel verder!
Vrijdagmorgen 09:10, Schouwburg Kortrijk. Ik arriveer bijtijds en ben de drukte voor om mijn Bump polsbandje en goodie bag in ontvangst te nemen. Voor sommigen is het duidelijk nog net iets té vroeg. Howest studenten staan met kleine oogjes in groepjes gezamenlijk in de warme ochtendzon wakker te worden na, wat ik vermoed, een avond blokken. Creative professionals sippen aan hun koffies om te bekomen van de vroege start.
Devine docent Demis Holvoet vertelt mij dat er goed gegeten en vooral veel gedronken is met een groep van de organisators/vrijwilligers en sprekers van het evenement. “Het is nog even te bezien of de eerste spreker van de dag wel uit zijn bed geraakt …” - zegt Demis.
Om 10:00 gaan de deuren officieel open en om de tijd te doden, inspecteer ik de fel blauwe Bump goodie bag en ben niet onaangenaam verrast! Ik ben een VR-bril, stressbal, frisbee, pepermuntjes, zonnebril en een handvol lectuur rijker.
Het festival wordt afgetrapt door adjunct Burgemeester van Kortrijk Wout Maddens. Hij verwelkomt ons allemaal in zijn creatieve stad en hoopt dat het jong talent de traditie van innovatief-denken zal voortzetten. Arme Wout, de hele talk moet in het Engels … Clearly not wat you are gewend he?
Yes! Franse illustrator McBess (Converse, Jack Daniels, Nike) is uit bed geraakt! Overduidelijk nog brak van de avond ervoor, maar het bekomt hem goed. Met zijn zwaar Frans accent, onverzorgde baard en talloze tattoos maakt de Franse bad boy een hele nonchalante indruk. Hier en daar zitten 'per ongeluk' foutjes in zijn presentatie waar hij met een “Oh sorry. I must still be drunk” vanaf komt, met hard gelach van zijn publiek als resultaat. Dankzij McBess' gevoel voor humor, talent en zelfspot is de hele zaal meteen wat wakkerder en zijn we met z'n allen in de ban van Mcbess!
McBess laat ons zijn werk zien, vertelt hoe hij de wereld van illustreren in zwart en wit is ingerold en wat zijn andere pet projects zijn. Zoals het runnen van een 'rock & roll skate- en merchendise shop/ BBQ pub' waar je 5 liter bieren kunt bestellen. “Turns out, serving 5 liter pints is a very very bad idea”, aldus de Fransman.
Daarnaast is hij animator en producer van diverse videoclips en reclames, en zit hij in twee bands; The Dead Pirates en McBaise (toet toet!) Verder heeft hij een voorliefde voor Jurrasic park, big juicy steaks en overtuigt ons dat alle artiesten een kat moeten hebben. Zijn werken zijn te koop via zijn webshop en ik heb alvast een eerste bestelling geplaatst!
Een design evenement is niet compleet zonder een Adobe rep die de laatste nieuwe tools en workflow komt presenteren. Bart Van De Wiele doet dit vlotjes en toont met een gelikt Amerikaans accent de ins-en outs van een nieuw UX design programma, Adobe XD genaamd. Sommige dingen klinken ons als ‘too good to be true’ en in onze ervaring met nieuwe Adobe software is dat wel het geval. Sorry Adobe, maar voorlopig weet je ons nog niet van Sketch terug te winnen!
We fast-forwarden even. Het is 17:35 en ik zit voorin de zaal aandachtig naar spreker Josh Payton van Huge Inc. te luisteren. Huge heeft 14 kantoren wereldwijd en werkt met oa. Nike, Google en EA Sports. Josh is Director of UX Design en heeft een 20-koppig multidisciplinair design team onder hem. Dat hij dan ook weet waarover hij spreekt is meteen duidelijk.
Wat mij opvalt is hoe nuchter hij is en hoe zijn talk is opgedragen aan jonge designers die hun weg proberen vinden in de professionele wereld. Aan de hand van zijn ervaring deelt Josh ons enkele wijsheden mee, een mooie gebaar naar de Howest studenten, vind ik.
Zo vertelt hij over jonge designers die het team vervoegen en met veel ongeduld vragen achter werk voor Nike.
Josh vervolgt; een belangrijk aspect van jouw design job is niet voor welke klanten je werkt, maar hoe je het werk aanpakt. Want, (branding)werk dat je doet voor groot en cool bedrijf (als Nike) is ‘makkelijk’. Het resultaat is vanzelfsprekend cool, omdat het profiteert van het bestaande imago. In geval van Nike is alles ooit al eens uitgedacht en ontworpen geweest en je kan teruggrijpen naar een databank vol goud. Een goede designer is daarom iemand die een kleiner project kan aanpakken alsóf het Nike is en er fier op is.
Zélfs design is uiteindelijk gewoon werk dat aan het einde van de dag gedaan moet zijn. En hoewel het goed is voor je CV om voor grote klanten te mogen werken, is het eerder uitzondering op de regel en mag daarom geen verwachting zijn (zelfs niet van een job bij Huge, kennelijk).
Sommige designers kunnen nu eenmaal verwaand zijn en Josh' talk brengt een mooie wake-up call. “If you don’t like your job, quit. If you do, shut the fuck up and do your job.” luidt het.
De ironie hier is wel dat dat allemaal wel makkelijk gezegd is, door een man met een carrière als die van Josh, maar goed. Ik mag hem wel.
Design is the work of turning trash into treasure.
Onze dag is bijna ten einde, maar niet vooraleer designer en director Ash Thorpe (Total Recall, Assassin's Creed, James Bond) zijn talk met ons deelt. Ash’ presentatie bevat veel felle titelschermen met vloekende kleuren. (Een bewuste keuze waar mijn ogen hem niet dankbaar voor zijn.)
Ash is, zo blijkt, een groot talent met een vloek; wat hij ook doet - het kan altijd meer en het kan altijd beter. Hij begon zijn carrière als illustrator en ontwikkelde al snel een obsessie voor Lost Boy, een fictief karakter van eigen hand. Dit ontwikkelde zich echter van één karakter, naar tientallen, naar honderden. Toen ook het post-apocalyptisch landschap was uitgedacht en ontworpen, is zo de shortfilm LOST BOY leven ingeblazen. De liefde waarmee Josh over zijn werk praat is tastbaar en aandoenlijk. Josh vervolgt zijn 1 uur durende talk met een wirwar aan projecten die elk op zich een uur uitleg verdienen, maar weet desondanks zijn publiek te fascineren. Na 60 minuten pure awesomeness voel ik mij lichtjes overweldigd, maar klap ik hard mee met de rest van het publiek.
Andermans talent kan inspirerend zijn, maar soms (heel soms) kruipt mijn minderwaardigheidscomplex op, omdat het aanschouwen van de crème de lá crème best confronterend kan zijn. Ik ga het allemaal wat moeten laten bezinken vooraleer ik er mijn lessen uit kan trekken.
Voordat het festival gedaan is en de after-party begint, deelt de presentator nog aan ons mee dat de winnaars voor de Adobe design wedstrijd bekend zijn. En dan ineens verschijnt een heel herkenbaar ontwerp op het grote scherm en maakt mijn minderwaardigheid abrupt plaats voor vlinders in de buik. Raad je het al? Collega Michiel en ik hebben die dag (uiteraard) óók deelgenomen aan de wedstrijd. Ik rond mijn verslag graag af met een lichte spoiler.
Lees nu snel ook Michiel's post voor de invulling van de design wedstrijd van Adobe!
